KORTE GESCHIEDENIS VAN DE GROTE OF MARTINIKERK TE DOESBURG
De Martinikerk is een laatgotische basiliek, gebouwd in Nederrijnse trant. Een basiliek is een kerk, waar-van het middenschip met vensters boven de zijbeuken uitsteekt. Het patronaatsrecht over deze kerk, het recht om de pastoor te mogen benoemen, kwam in 1286 in handen van de Ridderlijke Duitsche Orde (een geestelijke ridderorde, ontstaan tijdens de kruistochten). Dat zou zo blijven tot de Reformatie in 1586 in Doesburg zijn intrede deed. Het wapen van de R. D. O. is te vinden op één van de schildjes van de kroon in het koor en op de rugleuning van één van de trouwstoelen.
Vele rampen hebben in de loop van de eeuwen kerk en toren getroffen, zoals in 1547, toen de bliksem insloeg en “van den tooren en kerk niet en heeft overigh gelaeten dat eenighsins van ’t vuyr konde verteerd worden”. In 1672 schoten de Fransen de toren in brand en in 1717 sloeg de biksem weer in. Nadat in 1783 Neerlands eerste bliksemafleider op de toren was geplaatst, heeft de rode haan kerk en toren verder met met rust gelaten.
De laatste ramp voltrok zich op 15-4-1945, toen de terugtrekkende Duitsers de toren opbliezen. Het westelijk deel van de kerk werd geheel verwoest en de rest werd zwaar beschadigd. Van het zeventiende eeuwse kerkmeubilair ging veel verloren.